توسط : به گزارش پایگاه خبری کاشان باما؛
حسن شیخ‌زاده، مردی که کبوترها را زندگی می‌کند
محسن بایعی: در کوچه‌های قدیمی کاشان زیر آسمان آبی ، نامی طنین‌انداز است که بیش از نیم‌قرن با کبوترها گره خورده: حسن شیخ‌زاده، معروف به “حسن شیخ”. او که روزگاری به “سلطان چه‌پر و کله دم‌سبز” شهره بود، هنوز هم در دنیای کبوتربازی یکه‌تاز است. این گزارش، زندگی این مرد ۷۱ ساله را روایت می‌کند کسی که با عشق و پشتکار، آسمان کاشان را تسخیر کرده و حالا کم‌کم آماده بازنشستگی می‌شود.
حسن شیخ‌زاده: از کودکی تا شهرت
حسن شیخ‌زاده از قدیمی‌های کبوتربازی کاشان است. از کودکی با کبوترها بزرگ شد و این عشق را تا امروز، که به اسطوره‌ای در این حرفه تبدیل شده، نگه داشت. او زندگی‌اش را وقف پرورش و آموزش کبوتر کرده و می‌گوید کبوترها برایش مثل خانواده‌اند. حالا، به خاطر کبوترهای کله دم‌سبزش در میان کبوتربازان شناخته شده است و از سراسر ایران، از بازیگران تا پزشکان و مهندسان، برای خرید کبوتر به او مراجعه می‌کنند
مردی دوست‌داشتنی در میان رفقا
حسن شیخ مردی محبوب و دوست‌داشتنی است. قلب بزرگش و خنده‌هایش، او را در جمع کبوتربازها خاص کرده. با این حال، بعد از ۵۳ سال کبوتربازی، حالا کم‌کم خودش را بازنشسته می‌کند و کارها را به پسرانش می‌سپارد پسرانی که راه پدر را ادامه خواهند داد.
روزی که کبوترها تاریخ ساختند
بیست سال پیش، در پاتوق میدان درب عطا، حسن با رفقایش نشسته بود. بحث بین کبوتربازها بالا گرفت و کری‌خوانی شروع شد. حسن شرط بست: «دو جوجه‌ام ۱۵ ساعت می‌پرن.» قرارداد نوشته شد، مرحوم محمود شکاری داور شد و خبر این مسابقه در کاشان پیچید. با اینکه گرو‌برای دو‌کبوتر بود اما جمعیت قابل توجهی به خانه عمو حسن روانه شده بود .جمعیتی که تا آن روز بی‌سابقه بود. دو جوجه حسن ۱۵ ساعت در آسمان ماندند و او برنده شد. آن روز، داوران و‌بازدید کنندگان و نماینده کبوتربازها و‌رفقایش کبوتر هارا دست به دست کردند بوسیدند؛ لحظه‌ای که هنوز در خاطر کاشان زنده است.
از کله دم‌سبز تا خال‌زاغ: سفر یک سلطان
حسن شیخ از سال ۱۳۴۸، وقتی تنها ۱۵ سال داشت، کبوتربازی را آغاز کرد. او با کبوترهای کله دم‌سبز پرندگانی با پرهای سبز درخشان به شهرت رسید و نامش در سراسر ایران پیچید. حالا، در دو سال اخیر، مشغول پرورش کبوتر خال‌زاغ است و می‌خواهد این نژاد را هم مثل دم‌سبزها به اوج برساند. با اینکه ۷۱ سال از عمرش می‌گذرد، هنوز همان شور جوانی را در چشمانش می‌بینی
